କୁଦ

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

କୁଦ —
ଉଚ୍ଚାରଣ: Kuda
চিবি फुदको; दम्दमा, दमका; मेँड़

ଦେ. ବି. (ସଂ. କକୁଦ୍) —

୧: ଢିପି; ଉଚ୍ଚ ଭୁମିଖଣ୍ଡ — ୧. Mound of earth.

୨: ବାଲିସ୍ତୁପ — ୨. Sand-hill; sand-dune.

ହରିଙ୍କି ଦେଖି କଲା ବାଲିକୁଦରେ ବାଟ ଦେଲା—ଜଗନ୍ନାଥ. ଭାଗବତ

୩: ପାହାଡ଼; ମୁଣ୍ଡିଆ —୩. Hillock.

ନୀଳଗିରି କୁଦେ ଦିନେ କଲେକ ରହଣି—ପ୍ରାଚୀ. ଶ୍ରୀଗୁରୁଭକ୍ତି ଗୀତା

୪: ସମୂହ —୪. Collection; heap.

୫: ଉଚ୍ଚ ଗଦା —୫. High heap; elevation.

କାଳିନ୍ଦୀତଟ ବାଲିକୁଦ ଶ୍ରୀକୁଞ୍ଜବନିକା ବନୋଦ—ଭୂପତି. ପ୍ରେମପଞ୍ଚାମୃତ

୬: (ସଂ. କୁର୍ଦ୍ଦନ) ଡେଇଁବା; ଲମ୍ଫ — ୬. Springing up; leap; jumping up.

୭: (ସଂ. କୁଳ୍ପ; କକୁଦ୍) ଦେହରେ ବାହାରିବା ଚୂଳ; କୁଜ —୭. A protuberance on the body; a hump on the body; hunch.