କନ୍ଯକାଜାତ

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

କନ୍ୟକାଜାତ —
ଉଚ୍ଚାରଣ: Kanyakājāta
(କନ୍ୟକାଜାତା— ସ୍ତ୍ରୀ)

ସଂ. ବିଣ. ଫୁ (୫: ମୀ ତତ୍; କନ୍ୟକା+ଜାତ) —

୧: ଅବିବାହିତା କନ୍ୟାର ଗର୍ଭସମ୍ଭୂତ (ସନ୍ତାନ); କାମିନ —୧. (a son) Born of an unmarried girl; born of a girl before her marriage.

[ଦ୍ର— ବ୍ୟାସ ଓ କିର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଭୃତି କନ୍ୟକାଜାତ ସନ୍ତାନ ଥିଲେ]

୨: କୁମାରିକାଅନନ୍ତରୀପ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଦେଶରେ ଉତ୍ପ୍ରନ୍ନ — ୧. Produced or made in the country near Cape Comorin.