କା

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

କା —

ଦେ. ସର୍ବନାମ (ସଂ. କିମ୍) —

କାହାର —Whose.

ବୋଲିଛନ୍ତି ଯାହା ତା ସହିବ କା କାୟେ କୃଷ୍ଣସିଂହ ମହାଭାରତ. ବନ

[ ଦ୍ର—କିମ୍ ଶବ୍ଦରୁ ଓଡ଼ିଆ ଷଷ୍ଠୀ ବିଭକ୍ତି ଏକବଚନରେ 'କାଳ' ଓ 'କାହାର' ହୁଏ, କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ଲେଖାରେ ବେଳେବେଳେ 'କାର' ଶବ୍ଦରୁ 'ର' ଲୋପ କରି 'କା' ରହେ]

ଦେ. ଅ. ବି. (ଧ୍ଵନ୍ୟନୁକରଣ) —

କାଆ (ଦେଖ) Kāā (See)

ଦେ. ଅବ୍ୟୟ —

ଅସମାପିକା କ୍ରିୟାର ଦୁଇ ଥର ପ୍ରୟୋଗ ପରେ ପ୍ରଯୁକ୍ତ ଅବ୍ୟୟ —A particle used after a double use of the present participle to denote long continuance of an act.

ବୋହି ବୋହିକା ଯିବ ଶିରେ ପାତକଓଳିଆ ଭିକାରୀଚରଣ. ଗୀତଲହରୀ

[ ଦ୍ର—ଦୁଇ ଥର ବ୍ୟବହାର କରାଯିବା କ୍ରିୟା ବହୁକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କରାଯିବାର ଭାବ ଉପରେ ଜୋର ଦେବା ପାଇଁ ଏହି 'କା' ଯୋଗ କରାଯାଏ]