ଖଞ୍ଜାଖଞ୍ଜି

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

ଖଞ୍ଜାଖଞ୍ଜି —
ଉଚ୍ଚାରଣ: Khan̄jākhan̄ji

ଦେ. ବି —

୧: ଖଞ୍ଜିବା କର୍ମ; ସଜ୍ଜୀକରଣ — ୧. Act of equipping or furnishing.

୨: ନାନାଦି ବସ୍ତୁ ଖଞ୍ଜିବା କର୍ମ — ୨. The act of equipping or decorating many things.