ଖୋଇ

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

ଖୋଇ —
ଉଚ୍ଚାରଣ: Khoi
বদ্অভাস खो, खु; टेब; खोय

ବୈଦେ. ବି (ଫା. ଖୂ) (ମନ୍ଦାର୍ଥରେ ବ୍ୟବହୃତ) —

୧: ଅଭ୍ୟାସ —୧. Habit.

୨: ପ୍ରକୃତ; ସ୍ବଭାବ —୨. Nature; disposition.

୩: ବଦ୍ଅଭ୍ୟାସ —୩. Bad habit.

ଚାଲିବା ଶଗଡ଼େ ହାତ ଦେବା ଖୋଇଛାଡ଼ିଲୁ ନାହିଁରେ ତୁହି ନୀଳମଣି ଚିନ୍ତାତରଙ୍ଗିଣୀ