ଭାଖା

ଭାଖା

ଓଡ଼ିଆ[ସମ୍ପାଦନା]

ଦେଶଜ - ବିଶେଷ୍ୟ - (ହିନ୍ଦୀରେ ଷ ସ୍ଥାନରେ ଖ ଉଚ୍ଚାରଣରୁ ଅନୁକୃତ)[ସମ୍ପାଦନା]

୧. ମନର ଭାବକୁ ମୁହଁଦ୍ୱାରା ପ୍ରକାଶ କରିବା —୧. Form assumed by a thought when expressed in speech.

୨. ଭାଷା — ୨. Language.

(ଉ—ଅତି ଯତନେ ପା଼ଟ ମୁଦି ଥୋଇଲା. କହି ମଧୁର ମୃଦୁ ଭାଖା ଶିଶୁଶଙ୍କର ଉଷା ଅଭିଳାଷ)

୩. କୌଣସି ଦେଶରେ କୁହାଯାଉ ଥିବା ଭାଷା —୩. The varnacular language of a country.

୪. ମୁହଁର କଥା — ୪. Speech.

(ଉ— ଏକ ଲେଖାକୁ ସହସ୍ରେ ଭାଷା ସରି ନୁହେଁ ଢ଼ଗ)

୫. ବାକ୍ୟ —୫. Words.

୬. ପ୍ରାଦେଶିକ ଭାଷା; ଉପଭାଷା; ଏକ ଭାଷାର ଦେଶାଂଶ ପ୍ରଚଳିତ ଆକାର; ସ୍ଥାନୀୟ ବୋଲି —୬. Dialect; dialectical form of a language.

(ଉ—ନଈକେ ବାଙ୍କା, ଦେଶକେ ଭାଷା ଢ଼ଗ)

[ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ — ଉତ୍ତର ଭାରତରେ ମୁର୍ଦ୍ଧନ୍ୟ 'ଷ'କୁ 'ଖ' ପରି ଉଚ୍ଚାରଣ କରନ୍ତି; ଯଥା—ପାଷାଣ=ପାଖାନ, ପାଷାଣ୍ଡ=ପାଖଣ୍ଡ ବରଷା=ବରଖା, ଏସମ୍ପର୍କରେ ସଂସ୍କୃତ - 'କ୍ଷ' (କ+ଷ) ପ୍ରା 'କ୍ଖ' (କ+ଖ) ସଙ୍ଗେ ତୁଳନୀୟ; ଯଥା—ସଂସ୍କୃତ - କକ୍ଷ=ପ୍ରା କକ୍ଖ,ସଂ ଅକ୍ଷର= ପ୍ରା. ଅକ୍ଖର , ସଂସ୍କୃତ - ଅକ୍ଷି= ପ୍ରା. ଅକ୍ଖି]

ଭାଖା

ଓଡ଼ିଆ[ସମ୍ପାଦନା]

ଉଚ୍ଚାରଣ[ସମ୍ପାଦନା]

ଅନୁବାଦ[ସମ୍ପାଦନା]

ଦେଶଜ - ବିଶେଷ୍ୟ - (ହିନ୍ଦୀରେ ଷ ସ୍ଥାନରେ ଖ ଉଚ୍ଚାରଣରୁ ଅନୁକୃତ)[ସମ୍ପାଦନା]

ବିଶେଷଣ -[ସମ୍ପାଦନା]