ଯା
ଯା
ଓଡ଼ିଆ[ସମ୍ପାଦନା]
ଉଚ୍ଚାରଣ[ସମ୍ପାଦନା]
(ଯାଆ—ଅନ୍ୟରୂପ)
(ଆ, ଆସ—ବିପରୀତ)
ଧ୍ୱନି (ମାନକ ଓଡ଼ିଆ) (file)
ଅନୁବାଦ[ସମ୍ପାଦନା]
ଯାଃ, ଯାଯା, ଯାଯାଃ, ଯାମ, ଯାମଁ, ଯାଆମ (ମଁ)ଅନ୍ୟରୂପ
ସଂସ୍କୃତ - ବିଶେଷ୍ୟ -(ଯେ ଧାତୁ+କର୍ତ୍ତୃ. ଅ+ସ୍ତ୍ରୀ.ଆ)[ସମ୍ପାଦନା]
- ୧. ଲକ୍ଷ୍ମୀ — ୧. The Goddess of wealth (Apte).
- ୨. (କର୍ମ.ଅ +ଆ)—ଯୋନି; ଭଗ —୨. Pudendum Muliebre (Apte).
- ୩. (+ଭାବ ଅ+ଆ)—ପ୍ରାପ୍ତି — ୩. Obtaining (Apte).
ଦେଶଜ - କ୍ରି.[ସମ୍ପାଦନା]
[ଯା ଧାତୁ; ଅନୁଜ୍ଞା ୨ୟ ପୁରୁଷ ଏକ ବଚନ, ଅନା— ଦରାର୍ଥକ (କର୍ତ୍ତା.ତୁ)—ତୁ ଗମନ କର — (Imperative mood of the verb 'to go; ୨nd person, singular)— (you) Go; proceed.
[ଉ—ଆ ପଛକୁ ଯା ପଛକୁ, ହାବୁଡ଼ି ଗଲି ମୁଁ ତାଳ ଗଛକୁ—କେଳା ଗୀତା]
[ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ —'ତୁମ୍ଭେ' କର୍ତ୍ତା ହେଲେ ଏହାର ରୂପ 'ଯାଆ' ହୁଏ 'ଆପଣ' କର୍ତ୍ତା ହେଲେ ଯାଆ, ଯାଆନ୍ତୁ, ଯିବା ହୁଅନ୍ତୁ, ଯିବା ହେଉନ୍ତୁ ହୁଏ]
ଦେଶଜ - ବିଶେଷ୍ୟ -(ସଂସ୍କୃତ - ଯା ଧାତୁ)[ସମ୍ପାଦନା]
- ୧. ଗମନ; ଯିବା —୧. Going.
[ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ —'ଯା ଆସ' ଓ 'ଆସ ଯା' ଶବ୍ଦରେ ଏହି ଆକାରର ବ୍ୟବହାର ଦେଖା ଯାଏ]
- ୨. (ସଂସ୍କୃତ - ଯାତୃ)—ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଭାଇଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ; ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଭ୍ରାତୃଜାୟା —୨. The wife of one's husband's brother.
(ଯଥା—ବଡ଼ ଯା, ସାନ ଯା, ମଝିଆଁ ଯା)
ଦେଶଜ - ସର୍ବ (ସଂସ୍କୃତ - ଯଦ୍ ଶବ୍ଦ ୧ମା. ୧ବ. କ୍ଳୀବଲିଙ୍ଗ; ଯତ୍; ପୁଂଲିଙ୍ଗ; ଯଃ; ସ୍ତ୍ରୀଲିଙ୍ଗ ଯା)[ସମ୍ପାଦନା]
- ୧. ଯାହା; ଯେଉଁ ବିଷୟ (ଏହାର ଆପେକ୍ଷିକ ଶବ୍ଦ—ତା) ଯେଉଁ ପଦାର୍ଥ —୧. Which; (neuter); which (thing or matter).
- ୨. (ସଂସ୍କୃତ - ଯତ୍, ୬ଷ୍ଠୀ. ୧ବ.ଯସ୍ୟ)—ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିର ବା ବସ୍ତୁର; ଯାହାର —୨. Whose; of whom; of which person or thing.
(ଉ—ଯା ଶ୍ରବଣେ ମାଡ଼ି ଆସେ ଦାରୁଣ ବ୍ୟଥା ବଂଶୀଧର ହଂସଦୂତ)
[ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ — କେତେକ ଆଧୁନିକ ଲେଖକ ଅକ୍ଷରର ମୁଣ୍ଡ ପାଖେ (') apostrophe ଚିହ୍ନ ଦେଇ ତହିଁ ପରେ ଲୁପ୍ତ ରହିବା ଅକ୍ଷରର ସୂଚନା କରନ୍ତି; ଯଥା—ଯା'=ଯାହା, ତା'=ତାହା, କା'=କାହା, ତା'ଠାରୁ=ତାହାଠାରୁ କିନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଆ ଲେଖାରେ ଏ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ପଧିବ ଅଟେ]
ଦେଶଜ - ଅ—(ସଂସ୍କୃତ - ଯତ୍)[ସମ୍ପାଦନା]
- ୧. ଯାହା —୧.
(ଉ—ବଡ଼ ବିଷମ ଏ, ଯା ନ ଡରୁ—କବିସୂର୍ଯ୍ୟ ସଂଗୀତ)
- ୨. (ଆପେକ୍ଷିକ ଶବ୍ଦରୂପେ ୨ଟି ବାକ୍ୟର ଭାବ ସଂଯୋଜକ ଅବ୍ୟୟରୂପେ ବ୍ୟବହୃତ) ଯାହା —୨. That.
(ଉ— ଢକ୍କା ବାଜୁଥାଇ ବ୍ରଜେ, ଲଳିତାର ହୃଦମ୍ୱଜେ, କରୁଣା ଅଛି ବୋଲି ଯା, ନେଲା କେ ତା ହରି କିରେ—କିଶୋରୀ ଚମ୍ପୂ ଢ ଗୀତ)
- ୩. (ସଂସ୍କୃତ - ଯାହି; ଘୃଣା ବା ବିରକ୍ତି— ସୂଚକ ଅବ୍ୟୟ) ଦୂର; ଦୂର୍ ହୋ —୩. Go away get off.
[ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ ୃ—ତୁ ଯା, ତୁ ଏଠାରୁ ଚାଳିଯା, ତୁ ଏ ସ୍ଥାନ ତ୍ୟାଗ କର—ଏଥିର ଏହି ଅର୍ଥ]